Ze hadden je niet in de aarde moeten begraven, Gauvain.
Een zeemansgraf.
Je had een zeemansgraf moeten hebben.
Een tijdje meedeinen met het water en dan langzaam wegzinken tot op de bodem.
Eindelijk rust.
Voorgoed verlost van het verlangen.
Een paar jaar geleden was Nederland in de ban van Vijftig Tinten Grijs, maar ook in de jaren tachtig werden we geraakt door een erotisch getinte roman geschreven door een vrouw: Zout op mijn huid. Bij de verschijning deed het boek veel stof opwaaien vanwege de expliciete seksuele toon. Inmiddels is het uitgegroeid tot literaire klassieker en wordt het gezien als hét verhaal over gepassioneerde liefde.
Zij is een intellectuele Parisienne, hij een typische Bretonse visser. Het enige dat ze delen is de liefde. Het verschil in leefstijl en afkomst is groot, maar de aantrekkingskracht is nog groter. Jarenlang hebben ze stiekeme afspraakjes terwijl ze allebei met iemand van hun eigen ‘soort’ getrouwd zijn. Wat begint als iets zuiver lichamelijks, blijkt zich te ontwikkelen tot meer dan dat.
Zout op mijn huid is een romantisch en sensueel verhaal; een ode aan de liefde.
Gebaseerd op het beroemde boek van Benoîte Groult.
Première:
21 februari 2015, Stadsschouwburg Leiden
Productie: Hummelinck & Stuurman, www.hummelinckstuurman.nl
bewerking: Mirjam Koen, José Kuijpers, Heleen Verburg
regie: Mirjam Koen
decor: Leon van Boxtel
kostuums: Bernadette Korstens
spel: José Kuijpers, Dragan Bakema, Sophie van Winden
Rolbezetting:
mnl. rollen: min. 1, max. 1
vrl. rollen: min. 2, max. 2
Publieksgroep:
Volwassenen
