Auteur: Heleen Verburg

Waar moet het naartoe met Zuilen
Want Zuilen is Zuilen niet meer
De winkels zijn dicht
De kerken zijn leeg
De huizen zijn veel te klein
En zelfs de Amsterdamsestraatweg gaat niet meer naar Amsterdam
Waar moet het naartoe met Zuilen?
Want Zuilen is Zuilen niet meer

Buslijn 3 rijdt van Station Utrecht naar Slot Zuylen waar Belle van Zuylen vertoefde. Onderweg worden de reizigers getrakteerd op een miniopera. Napoleon die de Amsterdamsestraatweg aan liet leggen, geeft acte de presence. Evenals meneer Pastoor die wil weten waar zijn kerk is gebleven, een vertegenwoordiger van woningbouwvereniging Eigen Haard die ´glorieuze´ woningen bouwde met ´een geysertje´, de minnaar van Belle die brieven schrijft en een hedendaagse consument.

Première:

Zomer 2005, Yo! Opera Festival, Utrecht
productie: Yo! Opera, www.Yo!-opera.nl  i.s.m. Het Filiaal, www.hetfiliaal.nl
regie: Monique Corvers
compositie: Gabor Tarjan

Rolbezetting:

mnl. rollen: min. 5, max. 5
vrl. rollen: min. 0, max. 0

Publieksgroep:

Alle leeftijden

BLIJ   Ik houd van jou
BOOS  O. Ik ook van jou
BLIJ  Jammer
BOOS  Wat?
BLIJ  Jammer, dat je dat nou zo zegt
BOOS  Hoezo jammer?
BLIJ  Omdat je het niet meent. Of wel?

 

In LOVE! ontmoeten 12 jongeren elkaar in alle facetten van de liefde. Iedereen is op zoek en iedereen op zijn of haar eigen manier. En ook al is er honderdduizend keer verteld hoe het zou moeten zijn of hoe het zou moeten gaan. Hoe eerst je hart op hol slaat en dan je hoofd, en hoe dan heel je lichaam het op zijn heupen krijgt….
En ook al hebben ze alles wel gezien wat er te zien valt op tv en internet, en hoeft niemand ze meer iets wijs te maken…toch neemt ze hen te grazen op een dag, de liefde. Ze speelt een tijd verstoppertje, doet een verrassingsaanval en komt dan met een rechtse hoek terwijl je links verwachtte. En elke keer is ze nog mooier, wispelturiger dan ze al was.

Dit stuk is mede ontstaan uit een schrijfworkshop met leerlingen van het Jeugdtheaterhuis.

Première:

16 november 2013, Gouda, De Goudse Schouwburg
productie: Jeugdtheaterhuis Gouda, www.jeugdtheaterhuis.nl
regie: Theo Ham
choreografie: Hedwig Duykers
muziek: Wim Selles
decor: Jan van Hoof
spel: 24 leerlingen van het Jeugdtheaterhuis

Rolbezetting:

mannelijke rollen: min. 5, max.5
vrouwelijke rollen: min.7, max. 7

Publieksgroep:

Vanaf 8 jaar

“Mijn moeder is een wolk
Mijn vader was de zee
En wat zijn wij?”

Het stuk beschrijft een dag uit het leven van Kruk en Guichel, twee broers die, naar zij zeggen, al 70 jaar op dezelfde plek wonen. Ze zijn het er niet over eens of hun moeder nog leeft of dood is en dat bindt hen aan deze plek. Elke dag opnieuw proberen ze tot een gelukkig einde te brengen. Elke dag is een aaneenschakeling van rare, klowneske en aangrijpende momenten, want ze kunnen elkaar wel bezighouden, dat is duidelijk. Soms halen ze daarmee de avond, soms niet. Godzijdank is er morgen weer een dag.

Première:

21 december 1987 in De Brakke Grond te Amsterdam.
uitgebracht door Theatervereniging Mevrouw Smit
spelers (en initiatiefnemers van het geheel):
Jan Elbertse – Guichel
Bruun Kuijt – Kruk
regie: Mathieu Güthschmidt
muziek: Alan Evans
dekor: Joep Bertrams
kostuums: Zonnevylle & Landsaat

Rolbezetting:

mannelijke rollen: min. 2, max.2
vrouwelijke rollen: min.0, max. 0

Publieksgroep:

Vanaf 8 jaar

Vertalingen:

Duits

Prijzen en publicaties:

Publicatie in de bundel Toneelteksten voor jeugdtheater deel 1 

Ensceneringen:

Groningen (Theater de Citadel, 2000)

“Weet u wat eigenlijk zo gek is? De ene keer duurt een uur een eeuwigheid en de andere keer vliegt het als een ogenblik voorbij. Dat is toch wel een heel groot mysterie.”

De wereld raakt steeds meer in de ban van grijze mannen met grijze sigaren. Met hun grijze stem overtuigen ze steeds meer mensen tijd te sparen bij de Tijd-Spaarbank. Het rare is: hoe meer tijd mensen sparen, hoe minder ze lijken te hebben. Maar er is één iemand waarop de grijze mannen gelukkig geen grip lijken te krijgen, MOMO. Samen met de schildpad Cassiopeia, die een half uur in de toekomst kan kijken, en professor Hora, probeert ze de gestolen tijd terug te vinden. Een muziektheaterspektakel over een groot en toch allerdaags geheim: TIJD.

Bewerking van het boek Momo en de Tijdspaarders van Michael Ende

Première:

14 februari 2009, Stadsschouwburg in Utrecht
productie: Theatergroep het Filiaal, www.hetfiliaal.nl
regie: Monique Corvers
compositie: Gábor Tarján
decorontwerp: Jan van Hoof
kostuumontwerp: Joost van Wijmen
spel: Mathieu Güthschmidt, Mirthe Klieverik, Arie Rustenburg,
Floris van Tilburg, Alexander de Vree en Sanne Zweije
slagwerk: Rombout Stoffers, Gábor Tarján, Frank Wienk en Fredrike de Winter
cello: Sebastiaan de Rode

Rolbezetting:

mannelijke rollen: min. 4, max.?
vrouwelijke rollen: min.2, max. ?

Publieksgroep:

Vanaf 8 jaar

“Mag ik even wat zeggen. Dit is mijn moeder. Dat vind ik niet zo leuk. Liever had ik een ding gehad in plaats van een moeder.”

Een meisje staat bewegingsloos naast haar moeder. Ze ontploft bijna maar haar moeder wil niks van haar horen. Er komt een man langs om de vloer te vegen en die vraagt zich af of het meisje dood is.

Eenakter gebaseerd op het werk van beeldend kunstenaar Ben Oldenhof

Première:

20 januari 1991, Museum Fodor in Amsterdam
co-productie Theatergroep Wederzijds en Huis a/d Amstel, www.detoneelmakerij.nl
regie: Lidwien Roothaan
beelden: Ben Oldenhof
kostuums: Renée Zonnevylle
spel: Fran Waller Zeper, Winie Froeling, Frans Sterck

Rolbezetting:

mannelijke rollen: min. 1, max.1
vrouwelijke rollen: min.2, max. 2

Publieksgroep:

Vanaf 8 jaar

Vertalingen:

Duits (Monolog für ein totes Mädchen) door Eva Pieper
Amerikaans (Monologue for a dead girl) door Rens Verburg

Ensceneringen:

o.a. Freiburg (Theater im Marienbad, 1995)

 

“Weleens nagedacht over een nietje, Tom?
Ik wel. Hier.
(wijst tussen haar wenkbrauwen)
Hier gebeurt dat allemaal. Hier moet het sporen.”

Hoorspel. Absurd drama over een directrice van een nietjesfabriek die haar hele leven heeft gewerkt om de top te bereiken, maar  uiteindelijk het geluk niet heeft kunnen vinden. Ze besluit letterlijk haar hele hebben en houden uit het raam te gooien en maakt daarbij gebruik (of misbruik) van de ongekende fysieke mogelijkheden van een van haar arbeiders.

Uitzending

14 januari 1996
Productie: NCRV
regie: Ingrid van Frankenhuijzen
spel: Renée Fokker, Tom de Ket, Nettie Blanken

Rolbezetting:

mannelijke rollen: min. 1, max.1
vrouwelijke rollen: min.2, max. 2

Publieksgroep:

Volwassenen

Vertalingen:

Duits (Heftklammern) door Susanne George

Uitzendingen:

Verschillende zenders in Duitsland

Why all this fear for freedom?
Freedom of the heart
This fear that crucifies me

Voorjaar 2010 maakte ik op verzoek van Julia Henneman in Montréal als  ‘writer in residence’  de eerste schetsen voor een theatraal oratorium met de werktitel:  ‘Something with a heart’. Bij terugkeer werkten we er samen aan verder. Inmiddels is de tekst, Pentecosta, bestaande uit 19 zangen in 9 talen, voltooid. In 2011 werd Zang 17 (HERE WE ARE) uitgevoerd door vocaal ensemble Coqu te Utrecht, ter gelegenheid van de manifestatie HOE VRIJ ZIJN WIJ, tien jaar na 9/11. De toonzetting ervan werd verzorgd door Joost Kleppe. Het is de bedoeling, dat de komende jaren op zeer diverse plaatsen door zeer diverse ensembles, delen van het werk zullen worden uitgevoerd. Het werk zal de weg zijn.

Inhoud:
Na 2000 jaar christendom, waarin het accent nogal kwam te liggen op schuld en boete, machtsdenken, en bovenal het plaatsen van het goddelijke buiten de mens zelf, lijkt het tijd voor een her-ijking. Het lijden van de mens die aangewezen wordt als de vreemde, de ander, herkennen we vaag nog in het passieverhaal rond Christus. Maar hoe nu verder?

Om te komen tot verzoening, samensmelting en (her) geboorte lijken er elementen in de gebruikelijke Pasenlijke passie-beleving tot nu te ontbreken. De geliefde, de erotiek, de levenbrengende, de moeder. De Pinksterlijke Passie die ons voor ogen staat, wil een traject afleggen, waarin de zoektocht centraal zal staan naar manieren om louter lijden te transformeren tot liefde en éénwording. Het zal een muzikale reis worden aan de hand van oude lijnen en hedendaagse bewegwijzering. Deze passie zal verdergaan ‘waar andere passies stoppen’ : sterven om opnieuw geboren te worden.

Deze tekst wacht nog op een uitvoering.
Neem voor meer informatie of het aanvragen van de tekst contact op.

man: Ik denk dat ik van u houd
vrouw: U loopt wel erg hard van stapel
man: Alleen is ook maar alleen. Mevrouw, wilt u mijn vrouw worden?

‘Vaders en eieren’ is een humoristische en poëtische eenakter. Een bedrieglijk simpel verhaaltje (een man en een vrouw worden verliefd en krijgen een ei) is de basis voor een stuk met filosofische thema’s als ‘waar ben je voor je geboren wordt’ en ‘ben je voorbestemd om bepaalde ouders te hebben’. Een stuk vol onverwachte wendingen voor zowel kinderen als volwassenen.

Première:

4 oktober 1996, Groningen, Theater de Citadel
productie: Theater de Citadel
regie: Silvia Andringa
kostuums: Renée Zonnevylle
spel: Winie Froeling, Ron van Lente

Rolbezetting:

mannelijke rollen: min. 1, max.1
vrouwelijke rollen: min.1, max. 1

Publieksgroep:

Vanaf 10 jaar

Vertalingen:

Duits (Eier und Eltern) door Susanne George, Engels (Fathers and Eggs) door Rina Vergano, Frans (Le papa et l’oeuf), Litouws (Tèvai ir klaušiniai), Papiamento (Un tata, un webu), Braziliaans

Prijzen en publicaties:

In het Engels uitgegeven in de serie “Toneel in vertaling” van het It&fb.

Ensceneringen:

Vele ensceneringen in Nederland (Wederzijds, Het Laagland), België (het Paleis), Engeland (Quicksilver Theatre, Company of Angels), Schotland, Litouwen (Vilnius Youth Theatre, 2000), Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Brazilië, Canada, Curaçao

Links:

http://www.hetpaleis.be/
http://www.hetlaagland.nl/
http://www.companyofangels.co.uk/